viernes, 29 de agosto de 2008

Excavo mis madrigueras...



Excavo mis madrigueras
devolviendo al niño.

Incisivo martirizo amaneceres
extrapolando mis brazos crucificados.

Se desata en el viento
un lamento que es retoño.

Increpo al tiempo burlándome de relojes
y de eternos naufragios.

Gustavo Tisocco
De "Entre soles y sombras"

domingo, 24 de agosto de 2008

Mi otra poesía...



La poesía está en la vida y esta es mi otra poesía...
Un abrazo Gus.

viernes, 22 de agosto de 2008

Gritar...



Gritar mis aciertos y desiertos,
mi aurora, mi ocaso.
Estrujar la garganta con hilos de nubes
o enjambre de sedientas agujas.
Que no retorne el eco, que no se bifurque el sonido.
Gritar de pie, con mi cetro, con mi vagabundo despojo.
Gritar ante águilas aguerridas
o ínfimas campanas.
Gritar y ser hormiga, neón, disfraz,
sucumbir ante mis absurdos, clonar mis odiseas y
que estas sean eternas proezas.
Gritar con el silencio,
con todo mi humo, con el negro alquitrán,
despojarme de la ira y ser viajero errante.
Gritar gritando todo,
gritando nada
hasta que resurjan las palabras que olvidé.

Despliego mi voz, empiezo a ser libre.


Gustavo Tisocco
De "Entre soles y sombras"

martes, 19 de agosto de 2008

Herido/huérfano...



No me percaté del tiempo veloz
hasta que mis ramas
olvidaron los nidos.

Fui quien
olvidó su jaula
y extravió la puerta.

Ahora, herido
................. huérfano,
añoro al niño que perdí.

Inclementes,
ríen los almanaques.



Gustavo Tisocco
de "Paisaje de adentro"

jueves, 14 de agosto de 2008

Irme de mí (Video poema)




Gracias Evangelina Mercado por la realización de esta belleza que me emociona...

domingo, 10 de agosto de 2008

Te arrullaré... (T'amanyagaré...)


Te arrullaré niño mío
hasta que cansada mi voz
repose en beso.

Seré tu sábana
hasta que inertes mis manos
se vuelvan caricias.

Regálame eternidad niño
hasta que mi alma frágil
se te torne cielo.

Pero ven pronto,
que el silencio aturde
y este miedo abruma.



T'amanyagaré, fillet meu,
fins que la meua veu cansada
repose en bes.

Seré el teu llençol
fins que les meues mans inerts
es tornen carícies.

Regala'm eternitat, ninet,
fins que la meua ànima fràgil
se't torne cel.

Però vine prompte,
que el silenci atordeix
i aquesta por aclapara.


Gustavo Tisocco
De "Paisaje de adentro"

Traducción al catalán Pere Bessó


I´ll lull you to sleep my child
until my voice settles
its tiredness into a kiss.

I´ll be your sheet
until my hands change
inertia into caresses.

Give me the gift of eternity child
until my fragile soul
becomes heaven to you.

But do come soon,
since silence deafens
and this fear overwhelms.

AUTHOR: © GUSTAVO TISOCCO
TRANSLATOR: © MARIÁN MUIÑOS

domingo, 3 de agosto de 2008

Despertar de lunes...


Despertar de lunes
plagado de ausencia,
del rito inconcluso
en la vela ardiendo.
Trasnochar martes
entre tantos olvidos,
persistir estatua,
encierro, tristeza.
Incluirme en tus miércoles,
descubrirme tuna,
eclipsar candados,
ser veleta, bufón.
Retornar al jueves casual,
osamenta entre mis huesos,
chacal de mí
devorándome hastíos.
Embriagarme de viernes,
serenata, mortaja, falso colibrí
que olvidó la flor.
Ser de los sábados cenizas
pero no retornar,
persistir cadáver infame,
invernal domingo,
plaza miserable,
tormenta de dardos,
incierto tatuaje, lagrimón.

Despertar de lunes
plagado de ausencia...


Gustavo Tisocco
De "Paisaje de adentro"