viernes, 30 de julio de 2010

Quieta


Quieta
como la palabra
en boca del muerto,
distante y sola,
empedernida como madre
que llora al hijo,
así
transitas
la osadía de vivir
entre huracanes.


Gustavo Tisocco
Del libro “Desde todos los costados”

viernes, 2 de julio de 2010

Entonces Amaba -Traducido al gallego-



Entonces amaba que tuvieras colmenas en tu pelo,
un niño corriendo en los ojos,
manos de guitarra.

Tus tardes amaba,
tu pantalón gris, tu corbata.

Los sueños de estudiante,
las noches en el río,
amaba tu voz sabor a menta,
tu casa en el campo,
los caballos trotando por tu cuerpo.

Amaba al ser pequeño
que fumaba por ser grande,
tus discos, tus escombros,
cuando dormías yo te amaba.

Ahora hombre lejano no te amo.
Elegiste esconderte en la ciudad de nieve,
quedarte ahí deshabitado
mientras me brotan
primaveras en el pecho.





Daquela amaba que tiveras colmeas no teu pelo,
un neno correndo nos ollos,
mans de guitarra.

Amaba as túas tardes,
o teu pantalón gris, a túa gravata.

Os soños de estudante,
as noites no río,
amaba a túa voz sabor a menta,
a túa casa de campo,
os cabalos a trotar polo teu corpo.

Amaba ao ser pequeno
que fumaba por ser grande,
os discos teus, os teus escombros,
amábate cando ti durmías.

Agora home afastado non te amo.
Elixiches esconderte na cidade de neve,
ficar aí, deshabitado,
mentres no peito
me agroman primaveras.


Poema de Gustavo Tisocco
Del libro: Desde todos los costados
Traducción al gallego Francisco X. Fernández Naval